شمع

تا‌ سـحر ای‌ شمـع‌ بر با‌لیـن‌ من‌                    امشـب‌ از بـهرخــــدا بیــدار بـا‌ش.‌

سا‌یه‌ غم‌ نا‌گها‌ن‌ بردل‌ نشست‌                     رحم‌ کن‌ امشب‌ مرا غمخوار با‌ش‌.

کــا‌م‌ امیـدم‌ بخون‌ آغشـته‌ شد                     تیـرهـا‌ی‌ غم‌ چنا‌ن‌ بر دل‌ نشست.

کا‌ندر این‌ دریا‌ی‌ مست‌ زندگی‌                     کشتی‌ امید من‌ بر گل‌ نشست‌.

آه‌! ای‌ یا‌ران‌ به فریا‌دم‌ رسید                       ورنه‌ امشب‌ مرگ‌ بفریا‌دم‌ رسد.

ترسم آن شیرین‌تر از جانم ز راه                  ورنه‌ امشب‌ مرگ‌ بفریا‌دم‌ رسد.

گریه و فریاد بس کن شمع من                    بر دل ریشم، نمک دیگر مپاش.

قصّه ی بی تابی دل پیش من                    بیش ازین دیگر مگو خاموش باش.

جز توام‌ ای‌ مونس‌ شب‌ها‌ی‌ تا‌ر                  در جها‌ن‌ دیگر مرا یا‌ری‌ نما‌ند.

زآن همه‌ یا‌ران‌ بجز دیدار مرگ‌                     با‌ کسی‌، امید دیداری‌ نما‌ند.

همدم‌ من‌ ، مونس‌ من‌، شمع‌ من‌               جز تواَم‌ دراین‌ جها‌ن‌ غمخوار کو؟.

واندرین‌ صحرای‌ وحشت‌ زای مرگ‌              وای‌ بر من،‌ وای‌ بر من،‌ یا‌ر کو؟.

اندر این‌ زندان‌، من‌ امشب‌، شمع‌ من‌          دست‌ خواهم‌ شستن‌ ازاین‌ زندگی‌.

تا‌ که‌ فردا همچو شیران‌ بشکنند                 ملــتـــــم‌ زنجیــرها‌ی‌ بنـــدگی‌

بی قرار توأم و در دل تنگم گله هاست                                                                    

                                                                   آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست 

مثل عکس رخ ماه که افتاده در آب                                                                 

                                                                 در دلم هستی و بین من وتو فاصله هاست

 بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است                                                                            

                                                              مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مسئله ی دوری و عشق                                                                                   

                                                           و سکوت تو جواب همه ی مسئله هاست.

ذکر غلط کردم

در جلسه خواستگاری بودیم مهریه سنگینی مطرح شد. داماد هیچ شناختی از دختر نداشت و داغ داغ بود و نمی‌دانست چه دین سنگینی را هم قبول می‌کند. حاج‌آقایی آن جا بود. نگاهی به داماد کرد و غیر مستقیم با لطیفه ای فهماند که تدبّر کن! زندگی،شناخت، تناسب و تعقل لازم دارد. بعد گفت: فردی می‌خواست ازدواج کند تسبیحی به دست گرفت و با ذکر، دست به دامن امامان وخدا شده بود و گاهی هم ذکرش این بود که: من زن می‌خوام، من زن می‌خوام، من زن می‌خوام. بعد از مدتی كه ازدواج کرد،تسبیح به دست به‌عنوان شکر از خدا که زن زیبایی به او داده بود، ذکر می‌گفت و گاهی هم به‌جای ذکر می‌گفت: عجب زنی نصیبم شد، عجب زنی نصیبم شد... مدتی كه گذشت، زن سر ناسازگاری گذاشت و درخواست مهریه کرد. گویا از اول هم کیسه دوخته بود و قصد زندگی نداشت. خلاصه مشاجرات بالا گرفت و زن بر درخواستش جدی بود. جوان بخت برگشته ی تسبیح به دست مشغول ذکر شد تا گره اش باز شود، ولی به‌جای ذکر، مهره های تسبیح را یکی یکی عقب می‌زد و می‌گفت: غلط کردم! غلط کردم!

یاد گرفته ام هم آغوشی هایم را
با عشق مقایسه نکنم چون هیچ مردی در رختخواب نامهربان نیست...

 ****************************************************************

 شلیک می کنی؟ بکن ولی اینو بدون

انتقام رو از اونی باید گرفت که رفت…

نه اونی که از همه جا بی خبر… داره می یاد…!!!

 ****************************************************************

بدترین حسه دنیا اینه که بدونی کسی که دوسش داری همون اندازه یکی دیگه رو دوس داره ...

حالا  که نیستی پیش من خستم از این تنهایی ها

بعضی چیزا هیچوقت عزیز نمیرن از خاطره ها

نمیدونم شده یه بار دلت بگیره از همه؟؟

بارون غم از آسمون واست بیاد نمه نمه...؟؟

پیش خودت حس بکنی که سر تا پات فقط غمه

جونت رو هم واسش بدی حس بکنه بازم کمه؟؟

همش داره یادم میاد از اون روزای با تو

آهای دلم به جز خودت کی میشنوه صداتو؟؟؟

دردی که داری توی قلب و توی خاطراتت

بردار و از اینجا برو هیچکی نکرد نگاهت...

اون کسی که با رفتنش قلب تورو شکسته

از رو زمین برت نداشت آهای دل شکسته...

اون همه روزای خوشی که سر کردی با چشماش

بگو ببینم دل من،به این روزا می ارزه؟

خنده ام می گیــــرد! وقتـــی بعـــد از مدتها ســـراغی از
این دل آواره ام می گیـــری و می گویـــی: "دلـــم برایت تــنگ شده!" یا
مـــرا به بازی گرفتـــه ای ،یا معنـــی درست واژه هایت را نمی دانـــی. هر چـــه
هست ،دلتنگی ات ارزانـــی خودت...!

کاش عشق را از پلک های خود می آموختیم

پلک هایی که تا وقتی خون

در رگ هایشان جاری است هردم برهم بوسه می زنند

پلک هایی که از سحر تا پاسی از شب

برای در آغوش کشیدن هم لحظه شماری می کنند

پلک هایی که حتی برای دقیقه ای کوتاه هم نمی توانند

دوری از یکدیگر را تاب بیاورند پلک هایی که

در لحظه مرگ هم در آغوش یکدیگر جان می دهند

عشق را باید از آن ها آموخت …!

بی تو یه وقتا دل من میگیره از زمونه

تو نیستی اشکام میریزه آروم به روی گونه

بعد منو سادگی هام کی پیش تو میمونه

بچه نشو من هنوزم عاشقتم دیوونه

تو روزگاری که دلم از بی کسی جدا نیست

غربت و تنهایی من از عاشقی جدا نیست

تنها شدم توقعی از یار بی وفا  نیست

تنها شدن که معنی اش آغاز مشکلا نیست!!

گاهی هیچ کس را نداشته باشی بهتر است,داشتن بعضی ها تنهاترت می کند

درد من تنهاییم نیست,درد من این است که هر روز از خودم می پرسم مگر خودش مرا انتخاب نکرد.

درست است که به قول خودت هر آمدنی رفتنی دارد ولی تو که قشنگ و عاشقانه آمده بودی اما چرا آنقدر بی رحمانه رفتی؟

لالا لالا نخواب دنیا خسیسه                         واسه کمتر کسی خوب می نویسه

یکی لبهاش همیشه غرق خندست          یکی پلکاش تو خواب هم خیسه خیسه

این آمدن عاشقانه ات و رفتن بی بهانه ات بهم یاد داد که کسی را با تمام وجودم دوست نداشته باشم و یک تکه از خودم را نگه دارم برای روزهایی که هیچ کس را جز خودم نخواهم داشت.

آری درد دارد به خاطر کسی که با نسیمی رفت خودت را به طوفانی بزنی!

به مرگ گرفتی مرا تا به تبی راضی شوم,کاش!می فهمیدی به مرگ راضی بودم وقتی که تب می کردم از ندیدنت.

فقط خواستم بدانی که:

(بودنم در حسرت خواستنت تمام شد و عشق کوتاه است وفراموشی چه طولانی )

(جواد تقوی)